روش‌های استعدادیابی در کودکان

همه والدین برای فرزندان‌شون آرزوهای بزرگی دارن و آینده‌ای درخشان رو براشون تصور می‌کنن. شنیدین که میگن هر کسی می‌تونه هر کاری رو انجام بده! این جمله اشتباه نیست ولی خیلی جای فکر داره بخاطر اینکه هر فردی در یک مورد بخصوص استعداد داره که همین باعث میشه بتونه در اون زمینه پیشتاز بقیه افراد باشه.

خیلی مهمه که والدین روش‌های استعدادیابی در کودکان رو بلد باشن و با یک راهنما یا کتاب استعدادیابی کودکان، به دنبال بهترین تصمیم‌ها برای شرایط فرزندشون باشن.

همه والدین فکر می‌کنن که فرزندشون با استعدادترین و باهوش‌ترینه. توی این مقاله ما روش‌های استعدادیابی در کودکان رو به شما معرفی می‌کنیم تا والدین بتونن شناخت درست و دقیقی نسبت به فرزندشون بدست بیارن.

اینکه چه چیزی باعث تفاوت فرزند شما با دیگران میشه، علایق و استعدادهاش چیه و چطور میشه اون‌ها رو پرورش داد، مطالبی هستن که توی این مقاله کامل بهشون می‌پردازیم. ما میخوایم در مورد استعداد حرف بزنیم. توانایی ویژه‌ای که توی فطرت افراد نهفته‌ست و با استفاده از اون می‌تونن در مهارت‌هاشون به مرتبه‌ای بالاتر از حد متوسط افراد جامعه برسن. پس تا آخر این مقاله با ما همراه باشین.

البته اگه شما هم طرفدار دو آتیشه پادکست‌های آموزشی هستین و فرصت خوندن این مقاله رو هم ندارین، بهتون پیشنهاد می‌کنیم که پادکست استعدادیابی کودکان رو گوش کنین و همراه رادیو پادکست فاب باشین🎧🎙📚

هدف از استعدادیابی در کودکان اینه که برای توانایی‌های نهفته‌ای که دارن، زمینه‌ای فراهم کنین تا بتونن اون‌ها رو شکوفا کنن. شکوفا شدن این استعدادها علاوه بر اینکه می‌تونن منجر به یادگیری یک مهارت جدید در کودکان بشن، باعث به وجود اومدن حس خوب و خلاقیت درون اون‌ها هم خواهند شد.

سرمایه‌ گذاری روی استعدادهای هر شخصی باعث میشه تا نسبت به خودش و استعدادهاش به شناخت خیلی بهتری برسه. این مورد حتی در زندگی‌نامه افراد بزرگ هم به چشم می‌خوره. اون‌ها از کودکی به مواردی علاقه داشتن که در بزرگسالی در اون زمینه‌ها ستاره شدن.

اما با توجه به اینکه اون‌ها مهارتی در کشف استعداد و سرمایه‌گذاری روی استعدادهاشون ندارن، این وظیفه بر عهده پدر و مادرهاست.

بزرگ‌ترین دغدغه فکری والدین اینه که استعدادیابی در کودکان باید از چه سنی شروع بشه و زودتر یا دیرتر این کار رو انجام ندن. فاب اینجا هم همراه شماست!

در دوره آموزش تربیت کودک فاب یاد می‌گیرین که استعدادیابی در کودکان از 3 سالگی شروع میشه و اینکه آیا استعداد در کودکان ذاتیه یا اکتسابی؟! و این هم موضوعیه که والدین علاقه دارن اطلاعاتی در موردش داشته باشن.

طبق تحقیقات، برای استعدادیابی کودکان یک بازه زمانی در نظر گرفته شده که از سن 3 سالگی تا 8 سالگی کودکه. توی این سن، هوش و استعداد در کودکان تا 80% افزایش پیدا می‌کنه و زمانی طلایی برای والدینه که به کشف این استعدادها بپردازن؛ ولی چطوری؟

در ادامه به روش‌هایی که شما می‌تونین با استفاده از اون‌ها استعدادهای کودک‌تون رو کشف کنین، اشاره کردیم.

افرادی که به کاری علاقه دارن، در اون کار استعداد هم دارن. اما اگه کودک‌تون به کاری علاقه نشون میده ازش حمایت و تشویقش کنین. ممکنه این کار، کاری که توش استعداد و علاقه داره نباشه، ولی اجازه بدین آزمون و خطا کنه. حمایتش کنین تا از رفتن به سمت چیزهایی که بهش علاقه داره نترسه.

توی همین آزمون و خطاهاست که شما می‌تونین استعداد کودک‌تون رو کشف کنین.

خیلی از والدین به جای اینکه حامی کودک‌شون توی درس خوندن یا کارهایی که داره انجام میده باشن، روی نمره 20 یا نتیجه بی عیب و نقص تمرکز می‌کنن. اگه کودک‌تون رو کلاس نقاشی ثبت‌نام کردین و اون هنوز نمی‌تونه به خوبی نقاشی بکشه، اون رو با روزهای قبلش مقایسه کنین و پیشرفت‌های کوچکش رو ببینین.

اگه به جای تشویش کردن مدام اون رو سرزنش کنین، کودک احساس می‌کنه که به اندازه کافی خوب نیست و ناامید میشه. این شما هستین که نباید کمال‌گرا باشین و از کودک‌تون حمایت کنین.

خیلی از والدین دوست دارن که کودک‌شون کارها رو در بهترین شکل و بدون عیب و نقص و اشتباه انجام بدن. مگه میشه؟

کودک‌تون رو از امتحان کردن و تجربه کارهای جدید نترسونین. با ترسوندن کودک از اشتباه کردن، نه تنها به اون در کشف استعدادش کمک نمی‌کنین، بلکه ترسی بزرگ رو براش به وجود میارین که در بزرگسالی هم اون رو تجربه می‌کنه. کودک شما عاشق تجربه کردن و امتحان کارهای مختلفه.

اون درکی از اشتباه کردن نداره و فقط دوست داره هر چیزی که به نظرش جالبه رو امتحان کنه. توی این راه حمایتش کنین تا بتونه به شما به عنوان یک حامی اعتماد کنه.

برچسب زدن یعنی چی؟ وقتی به‌ کودک‌تون میگین که توی انجام یک کار استعداد داره و کار دیگه رو خوب انجام نمیده در واقع شما دارین بهش برچسب می‌زنین.

این برچسب‌ زدن‌ها در واقع عقاید شما رو به کودک‌تون تحمیل می‌کنه. با برچسب زدن، استعدادهای کودک‌تون رو از بین نبرین و مسیر زندگیش رو عوض نکنین.

همه ما می‌دونیم که ورزش و فعالیت بدنی چه اثرات خوبی روی جسم و روان آدم‌ها می‌ذاره. از کاهش استرس گرفته تا سلامت ذهن و بدن و متعادل کردن هورمون‌ها. البته منظورمون ورزش‌های سنگین نیست. بعضی روزها با کودک‌تون قدم بزنین، باهاش بازی کنین و فعالیت‌هایی انجام بدین که باعث تخلیه انرژی اون‌ها بشه.

کودکان انرژی زیادی دارن که باید تخلیه بشه. جلوی این تخلیه انرژی رو نگیرین و شما هم توی این فعالیت‌ها باهاشون همراه بشین. ورزش کردن می‌تونه نقطه عطفی باشه در استعدادیابی کودکان.

خیلی اوقات محبت بیش از اندازه پدر و مادرها مشکل ساز میشه. اگه کودک زمین نخوره و بارها و بارها زانوهاش زخم نشه، آیا راه رفتن یاد می‌گیره؟ در مورد تجربه کردن کارهای دیگه‌ هم همینطوره. والدین فقط با تنبیه یا داد و بیداد یا هر روشی میخوان که کودکشون رو از تجربه کردن دور کنن؛ چون فکر می‌کنن ممکنه براشون خطرناک باشه.

بهتره در کارهایی که فکر می‌کنین ممکنه براشون خطرناک باشه، همراه‌شون باشین تا اگه اتفاقی افتاد بتونین کمک کنین. تنبیه کردن و مانع شدن برای انجام دادن کارها، بیشتر اثر مخرب داره. از طرفی اگه می‌بینین در کار خاصی خیلی داره تلاش می‌کنه، با جایزه دادن تشویقش کنین.

اگه شکست خورد و انگیزه‌اش رو از دست داد بهش بگین که شکست‌ها توی مسیر موفقیت وجود دارن و برای اینکه خوب این موضوع رو درک کنه براش کارتون‌های انگیزشی در این مورد بذارین یا کتاب‌هایی در این باره بخونین. شما در این نقطه با رفتارتون بذر اعتماد به نفس رو توی کودک‌تون می‌کارین؛ دقت به این مورد باعث استعدادیابی کودکان شما میشه.

وقتی شما انتطاراتی دارین که کودک از عهده‌ انجامش برنمیاد، در واقع شما با این کارتون اعتماد به نفس اون رو نشونه گرفتین. پس به میزانی که می‌دونین می‌تونن کاری رو انجام بدن بهشون مسئولیت بدین. نتیجه این کار برعکس مورد قبلی باعث افزایش اعتماد به نفس در کودک شما میشه.

کارهایی رو به کودک‌تون بسپارین و ازش بخواین مثلاً تا فردا به شما تحویل بده. این کار مسئولیت‌پذیری و اعتماد به نفس رو در کودک شما افزایش میده.

اینکه کودک شما در درسی نمره بالایی بگیره، تضمین موفقیتش نیست. افرادی مثل انیشتین، هنری فورد و بسیاری دیگه، از کسانی بودن که توی مدرسه که اصلاً نمرات خوبی نمی‌گرفتن، ولی انسان‌های موفقی شدن و به جامعه خدمت‌های بزرگی کردن. پس اینکه کسی خوب درس می‌خونه معنیش این نیست که آدم باهوشیه.

از اشتباهات رایجی که وجود داره همین طرز تفکریه که افراد درس‌خون رو با باهوش توی یک سطح می‌دونن در صورتی که اینطور نیست. در واقع افراد فکر می‌کنن که استعداد یعنی اینکه کودکان بتونن خیلی خوب مسائل ریاضی‌شون رو حل کنن یا اینکه از توانایی سخنوری بالایی برخوردار باشن.

باید بدونین که جامعه به ترکیبی از تمام هوش‌ها نیاز داره تا افراد بتونن در تمام زمینه‌های زندگی‌شون به موفقیت برسن.

جمع‌بندی

یادتون باشه هر کدوم از شما منحصربه فرد هستین و در یک مورد خاص استعداد دارین. اگه خودتون در چیزی استعداد دارین و به هر دلیلی نتونستین تا الان سمتش برین یا هنوز فرصت نکردین، کودک‌تون رو مجبور نکنین و تحت فشارش نزارین که حتماً اون هم در اون زمینه استعداد داره.

حتی اگه هیچ کدوم از نشونه‌هایی که گفتیم رو هم در کودکتون ندیدین، باز هم برای کشف استعدادش دیر نیست. خیلی وقت‌ها بازخوردی که افراد از تعامل با کودک‌تون به شما میدن در کشف استعداد به شما کمک می‌کنه و این از روش‌های استعدادیابی در کودکان محسوب میشه.

مثلا ممکنه مربی مهد کودکش وقتی داشته باهاش بازی می‌کرده، متوجه یک استعداد خاص در اون شده باشه. پس باید این بازخوردها رو جدی بگیرین.